“The Steps That Lead To The Source Of Life” en “Even Shadows But No Human Figures” zijn twee zinnen waar ik met mijn vader vaak over heb gepraat. Heel letterlijk, nadat hij deze zinnen net had gevormd vele jaren geleden in combinatie met fotobeelden en tekst, sprak hij ze voortdurend naar mij uit. Wat betekent het? Het was alsof een kosmisch raadsel werd voorgelegd. Niet snappend wat het betekent, maar toch geïntrigeerd door de woorden en mystiek die deze twee zinnen droegen.
Na zijn overlijden (Alexander Korsmit 1956 – 2024) sta ik oog in oog met deze woorden. Dozen vol met herhalingen en de confrontatie van een verleden raadsel. Twee sleutelzinnen die de context missen. Wat is de context in dit verband? Het complete levenswerk van Alexander? Of was er meer aan de hand?
Daar hoorde ik mijn vader weer spreken, zachtjes fluisterend in mijn oren. Observeer en luister goed. Ja, Pa. Leuk en aardig, maar wat moet ik met je nalatenschap doen? Na maanden bedenktijd, heb ik besloten afstand te nemen van je nalatenschap. Deze keuze leidde tot de expositie in PARK (2024). Een week lang zijn werk tonen en aan het einde alles in een industriële shredder gooien om het te vernietigen.
Tijdens de expositie in PARK was ik de observeerder zonder oordeel en gevoel. Het was een ervaring die ik nooit eerder zo heb meegemaakt. Het tafereel wat zich afspeelt voor mijn ogen is geladen vol uiteenlopende emoties en opvattingen. Zonder mening of oordeel hoorde ik deze aan en realiseerde mij dat dit de stappen / sleutelstukken zijn in het raadsel dat mijn vader mij heeft achtergelaten. En zo begon mijn gesprek met vader.
De schaduwen die ons levenslang hebben achtervolgt werden ineens zichtbaar. Niet als mensen maar als patronen en opvattingen die onbegrepen bleven zweven in ons bewustzijn.
Zijn nalatenschap overgedragen aan mij is niet alleen een materiële nalatenschap, maar ook een generationele / emotionele erfenis. Elk werk dat Alexander heeft gemaakt vertelde een klein stukje van zijn allesomvattende wereld. Het zijn stappen die leidde naar zijn kern.
Deze stappen of ervaringen gebeuren en zijn. Het leidde tot een toevallige samenwerking op een donderdagnacht, tussen mijn vader, tante José en ik. Een onschuldige ingreep in het werk van Alexander door mijn tante José en ik, is de aanleiding geweest om dit geheel te documenteren en delen.
De waarde van nalatenschap is niet het materiële, maar de dialoog die het voortbrengt en ons als naasten, vrienden, kennissen en nieuwsgierigen een plek en mogelijkheid geven over dergelijke kwesties / stappen te communiceren en ervaringen te delen.
Het avontuur is begonnen en nodig iedereen uit deel te nemen aan deze reis.
